Obskurny motel w Gotham. W jednym z pokojów widać ślady wewnętrznej walki, jaką jego lokator toczy sam ze sobą. Harvey widzi w rozbitym lustrze Two-Face'a. Złoczyńca pyta go, dlaczego akurat teraz znów nawiedza go jego mroczna połowa. Przecież radził sobie całkiem nieźle po udanej operacji plastycznej, która usunęła blizny z jego twarzy. Harvey odpowiada, że to przez Batmana, który wracając pozbawił go roli obrońcy Gotham. Zaznacza jednak, że Nietoperz miał do tego pełne prawo, gdyż to właśnie on zlecił Dentowi to zajęcie podczas swej nieobecności. Harvey przypomina sobie morderczy trening pod okiem Batmana oraz jedyną wspólną akcję przeciwko Mr. Freeze'owi i Firebugowi, jaką przeprowadzili. Potem Batman opuścił miasto, a Dent został jego obrońcą, co bardzo mu się podobało.
Ale teraz Nietoperz wrócił i nie tylko odebrał mu to zajęcie, ale również oskarżył go o morderstwa. Dent pyta swe mroczne odbicie w lustrze, czy to faktycznie on zabił tych ludzi; czy Two-Face potrafi przejmować nad nim władzę. W odpowiedzi słyszy, że będzie to możliwe tylko wtedy, gdy sam Dent tego zechce. Odbicie w lustrze krytykuje Batmana za brak wiary w niewinność Harveya i chociaż Dent próbuje usprawiedliwiać Batmana, daje w końcu za wygraną. Nienawidzi swojej mrocznej połowy za to, że ma ona w gruncie rzeczy rację. Two-Face w lustrze wspomina czasy, gdy byli największym wrogiem Nietoperza. Harvey przyznaje, że było to wspaniałe uczucie.
Wyciąga swoją monetę, którą po uleczeniu zatrzymał na pamiątkę. Rzuca. Moneta upada odrapaną stroną do góry. Harvey bierze butelkę kwasu i udaje się z nią do łazienki. Po ponownym oszpeceniu swojej twarzy stwierdza, że "co dwie głowy to nie jedna".

Stało się! Dwie Twarze powrócił! Ale czy nastąpiło to w tak dobrym stylu jak byśmy sobie tego życzyli? Cały numer to wewnętrzny dialog (czy może raczej monolog?) pomiędzy dwiema połówkami osobowości Denta: tą dobrą, którą reprezentuje Harvey i jej złym odpowiednikiem w postaci Dwóch Twarzy. Klasyczna sytuacja w której bohater słyszy głosy, które kuszą go do zrobienia czegoś złego. Wątek nieobcy dla filmu, literatury i również komiksu.

Właściwie to nie ma tu nic oryginalnego. Można się łatwo domyślić, że Two-Face będzie miał za złe Batmanowi oskarżenie o morderstwa. Również sama scena oszpecenia jest prosta, jak przysłowiowa budowa cepa. Zero dramatyzmu; ot, po prostu Harv bierze kwas i robi to, co robi. Muszę przyznać, że mnie taka prostota scenariusza nie zachwyca, mówiąc delikatnie.

Rysunki to podobny styl jak w poprzedniej części. Kramer i Kirk to artyści prezentujący podobny, realistyczny sposób przedstawiania postaci, aczkolwiek Kramer trochę bardziej przypadł mi do gustu.

Podsumowując, Dwie Twarze to jedna z tych interesujących postaci, która zasługuje na lepszy origin (choć w tym przypadku nazwa "reorigin" byłaby bardziej na miejscu). W tym względzie historia Robinsona pozostaje daleko z tyłu za np. Two of a Kind Bruce'a Timma, który na ośmiu stronach potrafił zrobić to, na co autor Face the Face ma osiem zeszytów. Myślę, że przy porównaniu tych dwóch historii, Robinson powinien się ze wstydu co najmniej zaczerwienić.

Ocena: 3 nietoperki

Autor: BatArt  

---

Poprzednia Strona