.: KOMIKS :: USA :: CATWOMAN :: ROK 1994 :: CATWOMAN #16 :.
CATWOMAN #16
Tytuł historii:Raining Cats (Catfile Two) Miesiąc wydania: Grudzień 1994 (USA) Scenariusz: Charles "Chuck" Dixon Rysunki: Jim Balent Okładka: Jim Balent Tusz: Bob Smith Kolory: Buzz Setzer Liternictwo: Bob Pinaha Ilość stron: 32
Jest samotnikiem, złodziejem, nocną kreaturą kryjącą się w cieniu. Jest kotem... i jest kobietą. Selina to jej ludzkie imię - lecz ciemność zwie ją Catwoman!!!
Oryginalny opis:
W opowieści tej mowa jest o międzynarodowej intrydze politycznej i obłudzie. Catwoman zostaje porwana przez tajemną organizację rządową i zmuszona szantażem do "popełniania niemożliwej do popełnienia" kradzieży. Złapana w sytuację bez wyjścia, niecna kocia włamywaczka musi ukraść starożytny relikt małego europejskiego kraju lub zostanie zdetonowana kapsułka cyjanku, którą osadzono w jej ramieniu. Zdając sobie sprawę, że pozytywne zakończenie i tak doprowadzi do jej końca, Catwoman używa całej swojej pomysłowości , by odwrócić sytuację przeciwko tajemnej agenturze rządu.
"Padające koty"
Catwoman zostaje zrzucona z samolotu na wysokości 6 mil. Pędzi z wielką szybkością ku ziemi. Wspomina, w jaki sposób została zwerbowana. I to, kto ją zwerbował. Bezimienna agentura rządu, która utrzymuje nad jej głową oskarżenie o morderstwo, a także coś więcej - grozi jej śmiercią, w wypadku braku współpracy. Sytuacja wydaje się beznadziejna. Ma jednak zadanie do wykonania i na nim się teraz skupia. Rząd Transbelvi chce odzyskać łabędzią koronę, która uważana jest za skarb narodowy, a którą obecnie w swych rękach dzierży książę Willem Kapreallian. Rząd który reprezentuje Galiant chce ją przejąć i oddać Transbelvi, aby zapewnić sobie dobre stosunki z państwem we wschodnim bloku. Catwoman zostaje zaopatrzona w satelitarne zdjęcia, mapy i szkice architekta. Wie jednak, że wszystko tak naprawdę zależy od jej umiejętności. Dochodzi też element zaskoczenia, a to ona lubi zaskakiwać, a nie być zaskakiwaną. Tymczasem książę Willem ćwiczy szermierkę. Daphne, jego narzeczona, informuję, że wkrótce przybędą goście - państwo Desimones z Madrytu, a on nie jest nawet przebrany, by ich przyjąć. Willi się nie przejmuje i ćwiczy nadal. Dodaje, że Desimones to nudziarze. Daphne prosi, by nie wprawiał jej w zakłopotanie, zwłaszcza, że niedługo ślub. Willem dekoncentruje się i zacina w policzek swojego partnera od szermierki. Daphne przeprasza i obiecuje, że po ślubie dadzą sobie spokój z wirem towarzyskim i zajmą się wyłącznie sobą, a teraz... oboje mogą spóźnić się na obiad. Jak romantycznie! W tym samym czasie Catwoman ogląda ogród i posiadłość - widzi przepych, marmurowe wykończenia, słowem mnóstwo władowanej kasy. A dobrze wie od Galianta, że Książe wydaje resztki fortuny swoich przodków i ma spore długi. Kotka unieruchamia kamery. Jest już na terenie posesji. Następną przeszkodę stanowią psy. Nienawidzi psów. Musi sobie jakoś z nimi poradzić. Zmiana scenerii - wspólny obiadek, książę z narzeczoną i państwo Desimones - Ramon i Carmelita. Państwo Desimones opowiadają o swojej podróży do Egiptu. "To brudne miejsce, ale piramidy są wspaniałe, no i ten sfinks!" Książę wyraźnie się nudzi. Daphne go upomina, ale on zmywa się z imprezki tłumacząc się, że źle się poczuł. Wychodzi. Po drodze, Rudolf oznajmia mu, że jedna z kamer padła i obawia się, czy nie ma to czegoś wspólnego z groźbą, którą ostatnio dostał książę od braci Vachani. Książę twierdzi jednak, że nie ma co się martwić - Vachani nie zaatakowali by go w domu. Dodaje, że to na pewno wina przestarzałej elektroniki. I znów kotka - pieski zostają pokonane za pomocą mieszanki pieprzu kajeńskiego i chińskiej musztardy.
Przykładowe Strony:
Następną przeszkodą są sejsmiczne czujniki w gruncie. Kotka mocuje linę na odpowiedniej wysokości i po niej przechodzi. Trzecia przeszkoda pozostaje za nią. Będąc już przy samym domu Catwoman chowa się za krzakami i obserwuje kilku mężczyzn, jak z pistoletami w dłoniach skradają się do posiadłości księcia. Widać, że nie jest jedynym niezapowiedzianym gościem. Kotka podejrzewa, że to korsykańczycy, którym Książę wisi kasę. Jest zadowolona, że się zjawili, bo łatwiej jej będzie ukryć własną obecność. Martwi się jednak, czy nie wymuszą na Księciu zapłaty, a ten nie odda im korony. Wie, że musi się spieszyć. Vachani wpada z bronią do środka posiadłości. Żąda pieniędzy, które dłużny mu jest Książę, szydząc zarazem, że jest Księciem bez kasy, bez tronu i księstwa, za to z długami, których nie potrafi spłacić. Książę również reaguje agresywnie, mówiąc, że Vachani zrobił wielki błąd przychodząc do niego nieproszony i w dodatku uzbrojony. Vachani jako zakładnika porywa lokaja, jednakże Książę błyskawicznie rzuca swoja szpadą przebijając dłoń Vachaniego trzymającą pistolet przy skroni lokaja. Rozlegają się strzały. Zaniepokojeni Desimonsowie są razem z Daphne w innym pomieszczeniu. Tymczasem Catwoman dorzuca odrobinę własnego chaosu odcinając zasilanie - światła w domu gasną. Uruchamia swój "nocny wzrok" i biegiem rusza w stronę pomieszczenia z koroną. Jest pewna, że wraz z odłączeniem zasilania w rezydencji wyłączyła też alarm. Odnajduje koronę, podnosi ją i... słyszy alarm. Vachani są martwi. Książę mówi, że spłacił ich w całości. Jest ranny. Każe Rudolfowi zawiadomić władze. W tym samy momencie rozlega się alarm. Rudolf prosi o pozwolenie udania się do miejsca z koroną. Książę każe mu obstawić wejścia, a sam biegnie sprawdzić kto spowodował alarm. Spotyka biegnącą Catwoman w korytarzu. Kotka wie, że nie może dać się złapać, bo Galiant zdetonuje cyjanek w jej ramieniu. Dochodzi do starcia na szpady. Trwa krótka walka, po czym Catwoman oszałamia księcia szybkim ciosem w szczękę. "Dzięki za trening, księciuniu!" Kotka zgodnie z planem biegnie do północnej wierzy. Na wierzy pompuje balon, który ma zabrać ją wraz z koroną w powietrze, gdzie zostanie przechwycona przez nadlatujący samolot. Niestety na dachu pojawia się również oprzytomniały Książę. Ksi.ążę przechwytuje koronę, mówiąc, że od pokoleń należy do niego i jest jego dziedzictwem. Catwoman zadaje pytanie: "To dlaczego chcesz ja sprzedać, by spłacić swoje długi karciane?" Zaskoczony Książę odpowiada, że nic takiego nie zamierza zrobić. Tymczasem nadlatuje samolot Catwoman. Kotka wykorzystuje moment zaskoczenia i odbiera Księciowi koronę. Po chwili jest już w samolocie. Galiant odbiera koronę dodając, że wróci ona we właściwe miejsce i to pozwoli na ustanowienie odpowiedniego porozumienia handlowego z Transbelvią. Kotka oczekuje zapłaty. Galiant informuje ją, że będzie zadowolona, bo na jej "emerytalnym koncie" znajduje się obecnie pół miliona dolarów. "Emerytalne konto? Dajesz mi do zrozumienia, że teraz jestem pracującą dziewczyną?" Kotka nie jest zadowolona z takiego obrotu sprawy. Ma pieniądze, ale nie wolność. Na dole, na wieży, książę mówi do swoich sług, żeby więcej nie nazywali go panem, ponieważ stracił koronę. Oni jednak potwierdzają swoja lojalność. Rudolf mówi, że to krew czyni go księciem, nie korona. Pytają się, co mogą dla niego zrobić. Książę odpowiada, że muszą odzyskać koronę, choćby przyszło im przeszukać cały świat. I chce dostać w swoje ręce złodziejkę, żywą.
Oj dzieje się dzieje. Tempo zawrotne, brak zbędnych przestojów. Poziom części pierwszej utrzymany, rzekłbym nawet, że rysunkowo znacznie lepiej. Brawo dla autorów - historia wciąga. Zobaczymy, jak będzie dalej. I coś mi się zdaje, że kotka nie da się długo wodzić za nos. Póki co - ocena zasłużona.
