.: KOMIKS :: USA :: CATWOMAN :: ROK 1995 :: CATWOMAN #18 :.
CATWOMAN #18
Tytuł historii:Here Comes the Bride (Catfile Four) Miesiąc wydania: Luty 1995 (USA) Scenariusz: Charles "Chuck" Dixon Rysunki: Jim Balent Okładka: Jim Balent Tusz: Bob Smith Kolory: Buzz Setzer Liternictwo: Albert T. De Guzman Ilość stron: 32
Jest samotnikiem, złodziejem, nocną kreaturą kryjącą się w cieniu. Jest kotem... i jest kobietą. Selina to jej ludzkie imię - lecz ciemność zwie ją Catwoman!!!
Oryginalny opis:
4 część historii The Catfile. Catwoman na ślubnym kobiercu...
"Przybywa panna młoda"
Wyprawa do Paryża przyniosła Catwoman mnóstwo niespodzianek. Najbardziej zaskakujące są chyba oświadczyny księcia, choć szczerze mówiąc, ciężko je nazwać oświadczynami, zważywszy na fakt, że chwilę wcześniej wynajęci przez księcia ludzie uprowadzili Catwoman z rezydencji do której się włamała. Poza tym, brzmią jak rozkaz. Czyżby książę postradał rozum? Reakcja Catwoman może być tylko jedna. I bynajmniej nie jest to tradycyjne "tak". "[Tego się nie spodziewałam. Raczej kulki w tył głowy, noża w plecy lub ukrytej bomby. Ale w żadnym przypadku oświadczyn.] Ty napuszony arogancki pozerze!!! Kretyn!" Książę pada na ziemię po silnym ciosie otrzymanym w szczękę. Catwoman jest wściekła. Ludzie księcia reagują natychmiast wyjmując spluwy i każąc Catwoman pozostać nieruchomo. Książe zakazuje krzywdzić Catwoman, mówiąc, że to jego księżna, a do kociaka mówi: "Masz ducha, którego zawsze szukałem w kobiecie. Dziel ze mną tron. Noś Łabędzią Koronę jako moja księżna." Kotka odpowiada: "Twój tron jest zadłużony. Nie masz nawet swojego królestwa. Poza tym, to ja ukradłam Twoją koronę i powróciła ona do Twoich dawnych rodaków, a oni nie chcą Cię więcej u siebie, i ja też Cię nie chcę." Książę jest jednak uparty. Mówi kotce, że mimo wszystko zostanie jego żoną, a wtedy odzyska dla nich koronę. Nie ma wyboru. Kotka na to: "Naprawdę?" "Naprawdę" - odpowiada książę. Po czym wskazuje dwie ogromne kobiety - Hildę i Krystal - i dodaje, że przygotują one kotkę do uroczystości ślubnych. Następnie opuszcza salę wraz z pozostałymi mężczyznami, by dać kobietom możliwość przygotowania panny młodej. Hilda i Krystal nie próżnują. Wrzucają kotkę do basenu komentując, że najpierw ją wymyją, a później przebiorą. Tymczasem Dave szykuje odwet - chce odzyskać Catwoman. Leci właśnie w helikopterze z uzbrojonym oddziałem. Sprawdzają okolicę, by uniknąć ewentualnych niespodzianek przez lądowaniem. Nie widzą, że z dołu obserwuje ich inna grupka ludzi, również uzbrojonych i zdziwionych helikopterem krążącym nad posiadłością księcia, helikopterem bez żadnych oznaczeń, i zastanawiających się, czy to przypadek, że krąży on tu teraz. Ale jak sami mówią, przypadkowy może być tylko los. Grupie przewodzi Tito i przybył tu w jednym celu: "Pomścimy imię Vachani, pomścimy moich braci. Zabijamy tę kroczącą dumnie świnię księcia Willa, a później splunę na jego ciało." Grupka udaje się w stronę posiadłości księcia. W tle przepiękny krajobraz gór. Tymczasem, książę dziękuje Dreyfussowi za użyczenie mu zamku. Docenia przysługę. Dreyfuss odpowiada, że to żaden kłopot. Nie lubi tu przychodzić. Zamek jest pełen przeciągów. Dla niego to stary stos kamieni. O wiele bardziej woli przebywać w swojej willi na Costa Del Sol. Poza tym, odwdzięcza się jedynie za przysługę prapradziadka Willego, który to wspomógł niegdyś armię jego prapradziadka. Pyta też księcia, czy jest pewny co do poślubienia Catwoman. Książę odpowiada, że tak. Kotka jest pełna werwy, życia i niespodzianek. A on ceni te cechy u kobiet. W tym samym czasie kotka stąpa po cienkim gzymsie na jednej ze ścian zamku. Próbuje uciec. Droga którą wybrała, nie jest jednak łatwa, nawet jak dla kota. Jest bardzo zimno. Ledwo co się utrzymuje. W tym momencie do jej łazienki wkracza Hilda niosąc ubrania. Zauważa, że wanna jest pusta i woła Krystal, krzycząc, że Catwoman uciekła. Kotka wie, że musi im stawić czoła. Postanawia wrócić do łazienki i wskakując do środka powala obie siostry. Zaczyna się walka. Żyj szybko, kochaj mocno, umrzyj młodo i pozostaw po sobie ładnie pachnące ciało. Takie myśli przewijają się przez głowę kociaka, gdy siostry mocno ją chwyciwszy zaczynają podtapiać. Wie, że nie jest w komfortowej sytuacji. Ale w końcu to dla niej nie pierwszyzna.
Przykładowe Strony:
Nagle sceneria ulega zmianie - widzimy zniecierpliwionego księcia ze swoim orszakiem oczekującego pod ołtarzem na pannę młodą. I ta zjawia się nagle sama, przebrana w suknie ślubną. Idzie z opuszczonym welonem, a za sobą pozostawia mokry ślad. Książę jest zachwycony. Podnosi woal i ku jego zdumieniu widzi, że pod ślubną suknią kotka ma założony swój koci uniform. To nie jedyna niespodzianka - kotka wyjmuje uprzednio schowany antyczny pistolet i grozi nim księciowi. Chce by zabrał ja do samochodu i odwiózł z powrotem do "dwudziestego wieku". Inaczej sprawdzi, czy kolt jest gotowy do strzału. W tej samej chwili Rudolf odwraca ich uwagę ku czemu sinemu - kotka mówi, że nie da się nabrać na najstarszy trik na świecie. Jednakże tym razem się myli. Rudolf ma rację. Pojawiają się, jak na każdym ślubie, spóźnieni goście. Tylko, że tych nikt nie zapraszał. Tito wpada uzbrojony ze swoimi ludźmi przez główne drzwi, natomiast ekipa Dave'a wpada do środka kapliczki przez witraż. Rozpoczyna się ostra strzelanina. Kotka dodaje dowcipnie, że jeżeli tak ma wyglądać najszczęśliwszy dzień w życiu dziewczyny, to ona woli pozostać singlem. Rozbija najbliższe okno strzałem z kolta i wyskakuje przez nie na zewnątrz. Udaje się jej skoczyć na najbliższy gzyms. Niestety widzi, że znalazła się przy otwartym oknie, w którym pojawiają się "siostrzyczki Schwartzeneggera", a w dół daleka droga. Tymczasem w kapliczce - książę rozpoznaje Tito Vachaniego, ale nie wie kim jest druga atakująca grupa. Nie musi długo czekać na odpowiedź. Ekipa Tito zostaje rozbita, a dowódca drugiej ekipy (Dave) pyta się o Catwoman. Książę w zamian pyta, czy przypadkiem nie przybyli, by ją od niego uwolnić i tym samym przeszkodzić w zaręczynach. Dowódca odpowiada, że rozkazy są jasne - mają ją zabić. W innym miejscu - Catwoman znów walczy z siostrami i niestety robi nieprzemyślany ruch i znów wypada przez okno. Przed upadkiem ratuje ja gargulec, którego się chwyta spadając. Wchodzi na niego i obserwuje helikopter. Domyśla się, że to urażony przegraną Dave wraz ze swoja ekipą. Zamierza raz na zawsze zerwać ich wspólna "umowę". Tymczasem książę okazuje swoje oburzenie tym, że chcą wykonać wyrok na jego narzeczonej i nazywając Dave'a draniem przebija mu szpadą ramię. Dave upada. Znów rozpoczyna się strzelanina. Tym razem ludzie księcia atakują ekipę Dave'a, niestety ci ostatni maja wsparcie w postaci helikoptera. Ostrzał trwa. Kotka ucieka. Wie, że bezimienna agencja nie wypuści jej tak łatwo ze swoich szponów, i jak trzeba będzie, to rozwalą cały zamek by ją odnaleźć. Musi o tym pomyśleć, ale w spokojniejszym miejscu. Widzi uciekającego Dreya wraz ze swoja dziewczyną. Kierują się do samochodu. Kotka wyrzuca siedzących w samochodzie pasażerów i kradnie go. Jadąc drogą przygląda się górom i stwierdza, że wygląda na to, że jest w Alpach. Sielanka nie trwa jednak długo. Okazuje się, że ma ogon w postaci helikoptera. Nie na długo jednak. Książę rozkazuje Rudolfowi, by ten przyniósł mu jego Jaegera (karabin snajperski). Kotka jest w opałach, lecz książę celnym strzałem zdejmuje helikopter. "Ktoś nade mną czuwa" przebiega jej przez myśl, widząc jak helikopter wybucha. Uradowana odjeżdża w dal. Rudolf gratuluje wspaniałego strzału. Książę mówi, że planował safari na miesiąc poślubny, więc dzięki temu miał spakowanego Jaegera. Patrząc na krwawiącego Dave'a dodaje, że nim zajmie się później. Zmiana okolicy. Selina w stroju bikini leżakuje na plaży. Pije drinka i myśli o tym, na jak długo udało jej się odzyskać wolność. Wie, że wiele spraw nadal jest nierozwiązanych i tym razem potrzebne są plany długoterminowe.
Zakończenie The Catfile. Rysunki wciąż na przyzwoitym poziomie. Tym razem rysownik poszalał z tłem - góry są wdzięcznym tematem. Co do fabuły - dzieje się wiele. Każda strona naszprycowana jest akcją i nie wydaje się to wymuszonym działaniem, by jak najszybciej zamknąć numer. Wszystko jest przemyślane. Czytelnika co chwile zaskakują zwroty akcji. Nie ma czasu na nudę. Z początku miałem obawy, czy cala historia nie przemieni się w humorystyczne weselne widowisko, co zapewne obniżyłoby moim zdaniem wartość tej historii, ale Chuck wybrnął w uroczy sposób ze wszystkich wątków. Dobra rzecz i kropka. Polecam.
