.: KOMIKS :: USA :: NIGHTWING :: ROK 2006 :: NIGHTWING #118 :.
NIGHTWING #118
Tytuł historii:Gang's all Here Miesiąc wydania: Maj 2006 (USA) Scenariusz: Bruce Jones Rysunki: Joe Dodd Okładka: Jock Tusz: Bit Kolor: Javier Rodriguez Studio Liternictwo: Pat Brosseau Ilość stron: 32
Rok później, ulice Nowego Jorku. Nightwing śledzi porywacza, który parę minut wcześniej uprowadził małą dziewczynkę. Bandyta spotyka się na dachu parkingu ze swoim wspólnikiem. Na chwilę przed przekazaniem dziewczyny wspólnik zostaje obezwładniony przez Nightwinga. Drugi bandyta grozi poderżnięciem gardła dziewczynie. Gdy ma zamiar odjechać, Nightwing rozbija szybę i siłą wyciąga przestępcę z auta. Następnie bez żadnych zahamowań podrzyna mu gardło.
Następnego dnia Dick leży w łóżku z dziewczyną, którą udało mu się poderwać poprzedniej nocy. Chłopak zbiera się do wyjścia, ale dziewczyna proponuje mu wspólne śniadanie, na co Dick reaguje entuzjastycznie. Tymczasem w restauracji "Pierce Place" bliźniacy Pierce, szefowie tutejszej mafii są wściekli z powodu uratowania dziewczynki, która mogła dać braciom dwumilionowy zysk.
Gdy Grayson wychodzi z mieszkania, do domu wraca mąż dziewczyny. Mężczyzna jest na nią wściekły. Dziewczyna chce żeby wyszedł i nie wracał, ale mężczyzna nie ma najmniejszego zamiaru. Używając swojej supermocy dziewczyna pozbywa się męża.
Przykładowe Strony:
Dick spaceruje po mieście i zauważa nagłówek w gazecie mówiący o pojawieniu się Nightwinga w Nowym Jorku. Czytanie gazety zostaje przerwane przez jedną z dawnych znajomych Graysona, Clancy. Dziewczyna oskarża chłopaka o morderstwo, po czym mówi, że żartowała. Clancy daje mu swój numer telefonu, żeby zadzwonił gdy będzie mieć czas i odchodzi.
Grayson wynajmuje stary magazyn w dzielnicy przemysłowej i postanawia odszukać osobę podszywającą się pod Nightwinga. Tego samego wieczora Clancy kończy pracę w przychodni. Nagle słyszy w alejce czyjeś wołanie. Okazuje się, że to Earl - jeden z pacjentów dziewczyny. Mężczyzna oskarża Clancy o wszystkie nieszczęścia jakie mu się przytrafiły i zaczyna ją dusić. Na pomoc przychodzi Dick w kostiumie Nightwinga. Clancy zawiadamia odpowiednie służby o ucieczce Earla i sugeruje bohaterowi by już odszedł, bo zaraz pojawi się policja.
Chwilę później Dick widzi na dachu budynku jak bracia Pierce brutalnie przesłuchują jednego chłopaka. Bohater interweniuje, dzięki czemu chłopak ucieka. Jeden z braci zaczyna go gonić, a drugi zostaje by zająć się Nightwingiem. Przestępca, dzięki temu, że jest meta-człowiekiem, bez większych problemów go pokonuje i zrzuca z dachu. Na szczęście Dick zostaje uratowany przez ... Nightwinga.
Co się dzieje w One Year Later... Superman traci swe moce, status Outsiderów: martwi, Oliver Quenn burmistrzem Star City.
A co z Nightwingiem? No, jakby to powiedzieć... Didio i reszta ferajny z edytorstwa
Bat-tytułów przedstawiła pierwszego Robina jak panią od ulotnych obyczajów (spokojnie... dopiero się rozkręcam).
Pierwsze strony tego komiksu to jakieś totalne nieporozumienie. Nightwing podrzynający z zimną krwią gardło bandziora, a potem przelatujący pierwszą, lepszą "wiewiórkę"? Co to k... jest? To nie jest Dick Grayson, jakiego znam. Nightwing zawsze przypominał mi lżejszą wersję Batmana. Niby Mroczny Rycerz, ale ma w sobie więcej światła, dobra. Nie jest tak opętany swoja misją, jak jego przybrany ojciec. Czasami zachowuje się jak męska dziwka (nie wierzycie? To przeczytajcie, kochane dzieci i laicy, to). A Jones mi tutaj punisheruje Nocne Skrzydło. Robi z niego niezłego psychopatę, który wie, gdzie uderzyć, żeby zabolało. Do tego lubi panienki. A Barbara? To co, że ślub ponoć się nie odbędzie? W tym momencie numer 118 hańbi piękna scenę Devin Grayson z poprzedniego numeru.
I nie obchodzi mnie, że później się okazuje, że Nightwingów jest dwóch, a szaleńcem zimnokrwistym okazuje się Jason Todd. Ba! Jest jeszcze gorzej! Wolę Jasona jako Red Hooda. Winnick zrobił dzięki temu ciekawe połączenie Punishera, Monaghana i rozwścieczonego Dartha Vadera (stosunki na linii Jason/Bruce). Strój Nightwinga ani trochę do niego nie pasuje.
Na tym mój żal się nie kończy. Dialogi Jonesa są bardzo mizerne. Pierwsze 10 stron (szczególnie rozmowa z rudowłosą i przyjaciółką) przypominają mi scenariusz do taniego, niemieckiego pornosa. Jason natomiast zatracił swój humor i zaczyna gadać niczym Cleant Eastwood albo inny rewolwerowiec z chałowego Dzikiego Zachodu. A scena, w której Dick nie może pokonać jednego z braci Pears budzi politowanie ("Y-You're >gasp< m-meta-human... " - Gdybym nie czytał komiksu to pomyślałbym, że Dick jest w kiblu). Dixon i Grayson o wiele wyżej podnieśli poprzeczkę
O rysunkach wypowiem się lakonicznie - rzemieślnicza przeciętność. A pomyśleć, że poprzednio widziałem rysunki Hestera i Walkera... Naprawdę trudno mi powiedzieć o nich cokolwiek. Po prostu niczym się nie wyróżniają. No chyba, ze ktoś jest masochistą...
Celem OYL jest pozyskanie nowych czytelników, ale i nie zniechęcenie starych wyjadaczy chleba powszedniego. Bruce Jones chyba wziął tylko jeden aspekt pod uwagę. Numer ten spodoba się fanom taniej, niczym nie zmuszającej do myślenia łupaniny i filmów klasy Ź. Wielbiciele starszych numerów Nocnego Skrzydła srogo się zawiodą. A ja? Przyznam szczerze, że ten numer jest tak beznadziejny, że aż śmieszny. Jeżeli chcesz się pośmiać to poczytaj. Łzy krokodyla gwarantowane.
