Miesiąc wydania: luty 1993 [NR 27] Format: B5 Papier: offsetowy Oprawa: miękka Okładka: Norm Breyfogle Ilość stron: 52 Druk: kolor Tłumaczenie: Michał Zdrojewski Liternictwo: H&H Redakcja: Marcin Rustecki Wydawca: TM-Semic Wydawca oryginalny: DC Comics
"Debiut" (Debut)
Scenariusz: Alan Grant
Rysunki: Norm Breyfogle
Tusz: Steve Mitchell
Kolor: Adrienne Roy
Robin po raz pierwszy wyrusza by z Batmanem bronić spokoju w nocy. Wkrótce jednak rozdzielają się, gdyż Bruce musi pojawić się na balu dobroczynnym zorganizowanym przez producentów popularnej mydlanej opery. Robin decyduje się jeszcze trochę "pobawić" się w superbohatera. Udaje mu się uratować przed kłopotami pewną dziewczynę, która w rozmowie zdradza mu, że człowiek, który cały czas twierdził, że ją kocha teraz postanowił ożenić się z inną. Po rozmowie dziewczyna obiecuje wrócić do domu. Jakież jest zdziwienie Tima, gdy kilka godzin później widzi ją w innej części miasta. Najwyraźniej nie ma ona wcale zamiaru wracać do domu. Zdziwiony tym, Robin postanawia sprawdzić czy przypadkiem nie była notowana. Tymczasem dziewczyna udaje się na spotkanie charytatywne zorganizowane przez producentów serialu. Ma tylko jeden cel - zabić odtwórcę głównej roli. Prawie równocześnie dociera tam Robin, który badając przeszłość dziewczyny odkrył, że już od kilku lat narzucała się temu aktorowi, będąc zakochana w postaci, którą grał. Teraz gdy postać ta miała ożenić się z inną, dziewczyna poczuła się zdradzona i postanowiłą zabić swego ukochanego, nie bacząc na to, że jest on tylko fikcyjną postacią. Oczywiście dzięki wspólnemu wysiłkowi Robina i Bruce'a niebezpieczeństwo zostaje zażegnane.
"Rok pierwszy" w wykonaniu Tima Drake'a jako Robina. Oczywiście nie ma jakiekolwiek możliwości na równowartościowe zestawienie klasyku Franka Millera i tej zabawnej, lecz przeciętnej opowiastki. Bo tak właśnie jest- momentami zabawnie, głównie dzięki postaci "kochanki" serialowego macho (czy naprawdę połowę Ameryki zasiedlają wariaci, którzy dadzą się pokroić za swojego idola z telewizji albo wierzą, że są jego drugą połówką?), ale głównie- przeciętnie. Ot, znowu idziemy po utartym schemacie opowieści o superherosach w obcisłych gaciach. Historyjka ma jednak ogólnie wydźwięk humorystyczny, i , co najciekawsze, tym razem jest to zamierzone przez Granta, mimo to nie zasługuje jednak na więcej niż dwa i pół nietoperka i oklaski za scenę w jaskini, gdy Alfred i Harold oglądają serial.
Scenariusz: Peter Milligan
Rysunki: Tom Mandrake
Kolor: Adrienne Roy
Bruce Wayne, w swoim najlepszym garniturze wyłania się z rzeki. Nie pamięta jak i dlaczego tam się znalazł. Szybko wraca do domu, licząc, że Alfred przypomni mu co robił tego wieczoru i kto mógł go pobić. Jakież jest jego zdziwienie, gdy Alfred twierdzi, że nic nie wie o tym jakoby Bruce był Batmanem!!! Co więcej - okazuje się, że jaskinia nietoperza zniknęła. Również Tim poddaje w wątpliwość zdrowie psychiczne Bruce'a gdy ten usiłuje przekonać go, że JEST Batmanem, zaś Tim jest Robinem. Wkrótce sam Bruce zaczyna powątpiewać w to, czy rzeczywiście nie oszalał. Gdy jednak słyszy w wiadomościach o kolejnej akcji Batmana postanawia udowodnić, że jest to jakiś spisek mający doprowadzić go do obłędu. Oczywiście przyczyną wszystkiego musi być człowiek, który teraz podaje się za Batmana. Podczas pojedynku Wayne'a z Batmanem cały świat rozpada się i okazuje się, że wszystko to wydarzyło się w umyśle człowieka znanego jako Synaptic-Kid, który posiada zdolności czytania w umysłach ludzkich. Kiedy postanowił odkryć kim jest Batman doszło do niego do pewnego rodzaju psychozy, gdyż w umyśle Bruce'a postacie Batmana i Wayne'a były tak wyraźnie oddzielone, że Synaptic-Kid popadł w obłed i sam zaczął wierzyć, że jest Brucem Waynem, nie będąc równocześnie Batmanem. Chłopak wpada w śpiączkę, a tajemnica Batmana pozostaje bezpieczna...
Osią, wokół której kręci się cały komiks, jest zaskoczenie. Wypada też dodać, że jest ono budowane bardzo profesjonalnie i w sposób godny pochwały. Autorzy odwalili tutaj kawał dobrej roboty, bo zarówno jeśli chodzi o scenariusz jak i o szatę graficzną (która jest niezwykle mroczna i nastrojowa) naprawdę nie ma się do czego przyczepić. Jedna z najlepszych historii drukowanych przez Tm-Semic. Niezwykły, lekko psychodeliczny klimat nadany przez pełne cieni i mroku rysunki, połączone z przemyśleniami Bruce'a, uważającego, że zwariował dają naprawdę świetną mieszankę dla każdego Bat-fana. Oczywiście historyjka nie pretenduje do rangi przełomowego czy genialnego- jest raczej radosną twórczością i zabawą autorów, którzy postanowili zabawić się Batmanem. Lekkie, przyjemne, zaskakujące i zgrabnie napisane. Dobra historyjka, aby się odprężyć. Pięć nietoperków i oklaski za ostatnią scenę w "studio".
Numer powstał na podstawie komiksów: BATMAN #465 (późny lipiec 1991), DETECTIVE COMICS #633 (wczesny sierpień 1991). Okładka pochodzi z BATMAN #462 (maj 1991).
