Początkowo tytułową rolę miała zagrać Ashley Judd, ale aktorka odrzuciła propozycję, uważając, że postać jest "niedojrzała". Dziś Judd mówi: "To mogłabym być ja. To była najgłupsza decyzja w moim życiu".

John Lucas odrzucił propozycje zagrania detektywa Toma Lone'a.

William Orbit oraz Graeme Revell z powodu napiętego grafiku musieli zrezygnować z komponowania muzyki do tego filmu. Ich miejsce zajął Klaus Badelt.

Monolog wygłaszany przez Berry zoastał zaczerpnięty z filmu "Kruk" (1994) i poddany małym modyfikacjom (kruk - kot).

Aż 43 koty wytresowano do ról na potrzeby filmu. Po skończonych zdjęciach Helle Berry zatrzymała jednego z nich: rudo-białego Play Dougha.

Pazury w stroju Kobiety-Kota zawierały 800 diamentów.

Patience Phillips podczas jazdy motocyklem ma na sobie kask, lecz po zatrzymaniu kask znika.

W uznaniu zmysłowego stylu Kobiety-Kota, firma Henri Bendel, jedna z najbardziej uznanych w amerykańskim świecie mody firm, mająca siedzibę na Piątej Alei, wprowadziła ekskluzywną kolekcję inspirowaną strojami kociej bohaterki.

Halle Berry w trudnych scenach zastępowały kaskaderki i jeden kaskader. Był nim 29-letni Nito Larioza.

W 2004 roku film zajął 1 miejsce w rankingu magazynu Newsweek na najgorsze produkcje lata.

Nakręcenie głównej sceny walki pomiędzy Catwoman (Halle Berry) i Laurel Hedare (Sharon Stone) zajeło 9 dni.

Na planie filmu Halle Berry miała nickname "The Halle Cat".