Tytuł odcinka: "BENEATH" Pierwsza data emisji: 26 maja 2012 Reżyseria: Doug Murphy Scenariusz: Brandon Vietti Twoja ocena: GD Star Rating loading...

Ocena: 3,5 nietoperka

• Tytuł odcinka, "Beneath", odnosi się głównie do dużej świątyni, która skryta była pod bazą w Bialya.
• Icicle Jr. cały czas nosi urazę do Miss Martian, która oszukała go w odcinku Terrors.
• Jest to pierwszy odcinek w serialu, w którym nie pojawia się Superboy.
• Swoim wyglądem oraz pochodzeniem postać Tye'a Longshadowa nawiązuje do Apache Chiefa z SuperFriends. Natomiast jego nazwisko to aluzja do Long Shadowa z Justice League Unlimited, który oparty był Apache Chiefie. Gregg Rainwater użyczył swojego głosu Long Shadowowi i Tye'owi.
• Wypowiedź Bumblebee: "Can you say Temple of Doom?", to nawiązanie do filmu Indiana Jones i Świątynia zagłady.
• W odcinku pojawiają się Shimmer i Mammoth, ale nie mają żadnych kwestii dialogowych.
• W domu Longshadowa strzelba wisząca nae drzwiami znika pomiędzy ujęciami.
• Kiedy podczas odprawy Nightwinga pojawia się mapa Bialya zajmuje ona obszar państwa Queen Bee, ale także Quracu, które jak wiadomo cały czas jest oddzielnym krajem.

ALL-STAR WESTERN #9

Tytuły historii: Vengeance in the Big Easy
Miesiąc wydania (okładka): Lipiec 2012 (USA)
W sprzedaży od: 23.05.2012 (USA)
Scenariusz: Justin Gray, Jimmy Palmiotti
Rysunki: Moritat; Patrick Scherberger
Okładka: Jose Ladrönn
Kolor: Gabriel Bautista, Jr.; Michael Atiyeh
Tusz: Moritat; Dan Green
Liternictwo: Rob Leigh
Ilość stron: 40

Twoja ocena:

GD Star Rating
loading...

Dowiedzcie się co porabiało Court of Owls w Gotham City około 1880 roku!

Za pomocą magicznego medalionu Nighthawka Jonah Hex uwalnia się z więzów i hakiem przebija swojego porywcza. W międzyczasie Nighthawk i Cinnamon w dokach rozprawiają się resztą członków grupy August 7.

Po rozprawianiu się z przeciwnikami na miejscu zjawia się Hex, który oddaje Nighthawkowi medalion i prosi o pomoc w znalezieniu Thurstona Moody’ego.

Kilka godzin później, w innym rojenie Nowego Orlenu. Moody ma poważne kłopoty, gdyż ściga go Talonka. Mężczyzna prosi o litość. Specjalnie opuścił Gotham, by nic nie zdradzić, ale wynajął Hexa i naprowadził go na właściwy trop. Kiedy Jona i Jeremiah Arkham dostrzegają Thurstona jest już za późno. Talonka zabija swoją ofiarę, ale pozostawia na miejscu jeden ze sztyletów. Chociaż Hex próbuje ją trafić, to żadna kula nie rani zabójczyni. Bohater widząc jej ruchy domyśla, że przeszła ona szkolenie akrobatyczne, tak samo jak jego żona, o której nie lubi rozmawiać.

Przykładowe Strony

3 tygodnie później, Gotham City. W kasynie Alana Wayne’a grupa wpływowych mężczyzn stara się przekonać przodka Bruce’a, by ten zrezygnował z planów utworzenia parku. Uważają, że najważniejsze jest posiadanie ziemi, bo mając ją można się dorobić pieniędzy, diamentów i innych kosztowności. Chociaż tereny, które chcieliby zagospodarować są zarośnięte przez trujący bluszcz, to Alan nie ma zamiaru zmieniać swoich planów.

Rozmowa mężczyzn zostaje przerwana, kiedy do kasyna wchodzi Tallulah Black, która ma zamiar wyrównać rachunki z rozmówcą Alana. Oskarża go o kradzież ziemi należącej do jej rodziny. Kiedy żona Hexa ma zamiar zastrzelić mężczyznę, do akcji wkracza jego prywatna ochrona, w postaci Talonki. Zabójczyni Court of Owls wyrzuca Tallulah przez okno, gdzie ta ląduje tuż obok swojego męża, Jonaha Hexa.

All-Star Western #9 stwarzał szansę na pokazanie części historii Court of Owls. Czytając ten numer ma się jednak wrażenie, że cała sprawa związana z tajemniczą organizacją nie jest najważniejsza. Brak wyraźnej konkluzji sprawia natomiast wrażenie, że czegoś brakuje. Żeby dowiedzieć się jak dalej przebiegać będzie walka Hexa i jego żony z Court of Owls trzeba będzie sięgnąć po kolejne numery. Tak, więc All-Star Western #9 to tylko przedsmak, tego co czeka czytelników. Wejście Tallulahi Black robi naprawdę niesamowite wrażenie. Jest klimatycznie, a kolejna Talonka również prezentuje się nie najgorzej. Biorąc także po uwagę, że mamy ciekawe wzmianki na temat wykupu ziem w Gotham City, czy plany Alana Wayne’a, zapowiada się dosyć ciekawa opowieść. O ile 9. numer All-Star Western z punktu widzenia crossovera Night of the Owls nie w pełni spełnił moje oczekiwania, to już kolejne numery serii powinny to wynagrodzić.

W numerze znajduje się również ostatnia część dodatkowej historii z Nighthawkiem i Cinnamon.

Ocena: 4 nietoperki

BATMAN 2/1996

Miesiąc wydania: luty 1996 [NR 63]
Format: B5
Papier: offsetowy
Oprawa: miękka
Okładka: Kelley Jones
Ilość stron: 52
Druk: kolor
Tłumaczenie: Katarzyna Rustecka
Liternictwo: B. Dąbrowska
Redakcja: Marcin Rustecki
Wydawca: TM-Semic
Wydawca oryginalny: DC Comics

Twoja ocena:

GD Star Rating
loading...

“Rycerze Mroku” (Knights in Darkness)

Scenariusz: Doug Moench
Rysunki: Jim Aparo
Tusz: Rick Burchett
Kolor: Adrienne Roy

Bane zaczyna przejmować władzę nad przestępczością w Gotham. Brutalnymi metodami zmusza gangsterów do przekazania mu swoich zysków i władzy. Udaje mu się także namówić Catwoman do współpracy. Tymczasem Bruce odzyskuje przytomność. Szybko dochodzi do niego, że do końca życia będzie sparaliżowany i wpada w coraz większą depresję. Alfred i Tim zdają sobie sprawę, że Bruce wymaga leczenia nie tylko fizycznego ale także psychologicznego. Jedyną osobą, która idealnie zdaje się łączyć te dwie kuracje jest dr Shondra Kinsolving. Ale ona nie wie, że Batman i Wayne to jedna osoba, więc trzeba jakoś wyjaśnić przyczynę urazów Bruce’a. Alfred i Tim postanawiają więc upozorować wypadek samochodowy. Pomimo, że dr Kinsolving podejrzewa, że przyczyną urazów musiało być coś innego podejmuje się leczenia. Tymczasem Bruce decyduje, że Batman nie może tak po prostu zniknąć i powierza swój kostium i rolę obrońcy Gotham Jean Paulowi. Wkrótce na wezwanie komisarza Gordona przybywa Batman wraz z Robinem…

Miło się rozczarowałem, czytając ten właśnie epizod Knightfallu, mając jeszcze w pamięci kilka wcześniejszych prac duetu Moench/Aparo. Klimat stworzony w tym komiksie miał w sobie coś z najlepszych filmów gangsterskich. Operacje przejęcia miasta przez Bane’a i jego ludzi oglądało się niczym kadry z dobrego kryminału. Rysunki Aparo tym razem świetnie sprawdziły się w opowiadanej historii. Dzięki nim poczułem się jakbym przeniósł się w czasie i czytał kryminalną nowelkę samego Boba Kane’a. No, może przesadziłem, faktem jest, że miło się ten komiks pochłaniało – tym razem i w warstwie fabularnej i tej graficznej.

Komiks ten powinien posiadać w swoich zbiorach każdy szanujący siebie fan Nietoperza. To właśnie w tym numerze bowiem Bruce wskazuje swojego następcę. Dodatkową atrakcją tego numeru jest pojawienie się w nim Catwoman. Mam coś jeszcze dodać?

Ocena: 4 nietoperki

“Bóg Strachu, cz. 1” (The God of Fear, Part One)

Scenariusz: Alan Grant
Rysunki: Bret Blevins
Tusz: Mike Manley
Kolor: Adrienne Roy

Na uniwersytecie Gothamskim odbywa się tajemniczy eksperyment. Grupa studentów zostaje poddana projekcji wirtualnej. Naukowcem, który przeprowadza ten eksperyment jest… Scarecrow!! Zostaje on rozpoznany przez jednego ze studentów, gdyż kilka lat temu zamordował jego ojca. Crane (tak naprawdę nazywa się Scarecrow) szybko opanowuje sytuację i kontynuuje eksperyment. W hełmach do projekcji wirtualnych wyświetlane są z ogromną prędkością obrazy, który wywołują w studentach paniczny lęk. Wkrótce przerażone umysły wyłączają się i studenci stają się bezwolnymi sługami Scarecrowa. To zaledwie początek jego planu, który ma z niego uczynić prawdziwego… Boga Strachu!! Tymczasem z więzienia ucieka Anarch i ponownie rozpoczyna swą misję. Dochodzi do wniosku, że przyczyną dla której żyją różni szaleńcy w Gotham jest Batman. To bowiem on rzucił szaleństwu wyzwanie, niechcący prowokując morderczych świrów do akcji. Tak myśli Anarch i dlatego postanawia unieszkodliwić Batmana, licząc, że dzięki temu uwolni Gotham od szaleńców. A Jean Paul zaczyna się czuć coraz pewniej w roli Batmana…

Ten komiks posiada wszystko, żeby dobrze się bawić czytając go. Zacznijmy od asów, które brały udział w jego powstaniu: Alan Grant – któż go nie lubi? To bez wątpienia jeden z najlepszych, jeśli nie najlepszy scenarzysta, który zawitał do polskiego Batman. W tym numerze po raz kolejny pokazuję klasę, tworząc niebanalną historie o samozwańczym bogu strachu. Postać Phila Herolda, który pojawia się w tej historii, otwiera furtkę do cofnięcia się w przeszłość i poznania początków alter ego Jonathana Crane’a. Scenarzysta zgrabnie pokazuje, w sposób który można uznać za w pełni możliwy, niszczycielską siłę strachu, będącego owocem traumy z przeszłości. Czyta się to wszystko z wielkim apetytem, a gdy dodam, że cała saga jest doprawiona powracającym na scenę Gotham Anarkym, oraz wykazującym się coraz większą bezwzględnością Batmanem w wersji Jean Paula Valleya, to smak na taką historię jest czymś co musi się pojawić u każdego fana komiksów z Batmanem.

Kolejnym asem, który tworzył to opowiadanie, jest powracający po rocznej absencji do Polski pan Brett Blevins. O jego rysunkach nie będę się rozpisywał, to trzeba zobaczyć! Blevins jest wprost stworzony do rysowania historii o Strachu na wróble. Jego Scarecrow jest bardzo oryginalny, chyba właśnie ten rysownik odważył się dokonać zmian w wizerunku tak zasłużonej postaci, jaką jest Scarecrow – w jego wersji otrzymał on otwory na oczy w swojej masce, dzięki czemu jest on postacią jeszcze bardziej odstraszającą.

Ocena: 4,5 nietoperka

Numer powstał na podstawie komiksów: BATMAN #498 (sierpień 1993), BATMAN: SHADOW OF THE BAT #16 (wczesny wrzesień 1993). Okładka pochodzi z BATMAN #498.

BATMAN 1/1996

Miesiąc wydania: styczeń 1996 [NR 53]
Format: B5
Papier: offsetowy
Oprawa: miękka
Okładka: Kelley Jones
Ilość stron: 52
Druk: kolor
Tłumaczenie: Katarzyna Rustecka
Liternictwo: Ewa Grzesiak
Redakcja: Marcin Rustecki
Wydawca: TM-Semic
Wydawca oryginalny: DC Comics

Twoja ocena:

GD Star Rating
loading...

“Złamany nietoperz” (The Broken Bat)

Scenariusz: Doug Moench
Rysunki: Jim Aparo
Tusz: Dick Giordano
Kolor: Adrienne Roy

W chwili gdy Batman dostrzega Bane’a zdaje sobie sprawę, że to już koniec. Mimo wszystko staje do nierównej walki. Cały czas usiłuje zrozumieć skąd u Bane’a ta obsesja pokonania go. Podczas walki Bruce po raz kolejny przeżywa wszystkie swoje ostatnie niepowodzenia, zdając sobie sprawę jak wiele z nich wydarzyło się za sprawą Bane’a. Tymczasem Alfred, który odzyskał przytomność (Bane nie zabił go, gdyż zależało mu tylko na Batmanie) udaje się do Tima nakazując mu wezwanie Jeana Paula. Stwierdza też, że prawdopodobnie będzie potrzebny ambulans. Tak na prawdę najstarszy przyjaciel Batmana zdaje sobie sprawę, że odpowiedniejszy będzie raczej karawan. Tymczasem Bane dochodzi do wniosku, że śmierć byłaby dla Batmana tylko końcem cierpień i poniżenia, więc postanawia upokorzyć go inaczej. Zamiast go zabić łamie mu tylko kręgosłup!! Od tej chwili nic już nie stoi mu na przeszkodzie w zdobyciu władzy nad Gotham…

Czas przygotować chusteczki…

Niestety, historia przedstawiająca punkt zwrotny sagi Knightfall była sporym rozczarowaniem i nie spełniła nadziei, której w niej pokładałem. Zawód, jakiego doświadczyłem czytając ten komiks, wynika być może z faktu, że… no właśnie, za bardzo nie ma tu czego czytać. Komiks jest całkowicie nastawiony na akcje, a retrospekcje walk i porażek, których doświadczył Bruce w swojej karierze, nie wywołują niemal żadnych emocji. Odcinek ten po prostu się odbył i tyle, przedstawiając to co było do przewidzenia, niczym nie zaskakując Czytelników. Naprawdę, ludzie tworzący ten numer poszli na zbyt wielką łatwiznę, pisząc go i rysując. Taki brak chęci/możliwości wzniesienia się na wyżyny swojego talentu przez twórców komiksu jest tym bardziej nie zrozumiały, gdyż jak ufam – byli ludźmi inteligentnymi i powinni mieć świadomość, że historia, którą tworzą, będzie omawiana przez lata, czczona i analizowana kadr po kadrze przez fanów Batmana, czytających ją niemal w białych rękawiczkach, a po samej lekturze odkładana przez nich do pancernego sejfu. Jednym zdaniem – to nie miał być tylko jeden z epizodów Knightfallu, ale rzecz do której warto będzie wracać, będzie wywoływała emocje, a wśród fanów Nietoperza otaczana będzie niemal kultem.

Jedynym przejawem chęci zrobienia z tego numeru, ze strony władz DC, czegoś specjalnego, było dodanie do ekipy jego autorów słynnego Dicka Giordano, mistrza komiksu, który miał podnieść poziom numeru, przynajmniej w warstwie wizualnej. No i bez wątpienia się sprawdził, poprawiając odbiór samych rysunków Jima Aparo. Szkoda, mimo wszystko, że sam nie narysował tej historii, bo to wyglądało tak jak poprawianie swoim tuszem czegoś co najlepiej by było narysować od początku, tylko bardziej wprawną ręką.
Mimo wymienionych błędów moja ocena dla tego komiksu nie jest miażdżąca, z kilku względów. Mam świadomość, iż ten numer i tak, nawet w nie najwyższej formie, sam w sobie jest kultowy, bo przedstawia rzecz której do tej pory nie było, no i z tego względu ma już jednego plusa. Kolejne plusy? Może sam przedostatni kadr, ze złamanym Nietoperzem – tak, to nadaje się na koszulki i kubki dla fanboyów Batmana. Ostatni plus to oczywiście okładka Jonesa, równie kultowa i nadająca się do wykorzystania w celach promocyjnych.

Ocena: komiks raczej niespecjalny, bez stylu, bez poświęcenia, niewart więcej jak cztery nietoperki. Muszę przyznać, że jestem trochę rozczarowany.

Ocena: 4 nietoperki

“Kto rządzi nocą” (Who Rules the Night)

Scenariusz: Chuck Dixon
Rysunki: Graham Nolan
Tusz: Scott Hanna
Kolor: Adrienne Roy

Bane pojawia się na dachu jednego z budynków, trzymając nieprzytomnego Batmana. Oznajmia miastu, że od teraz on jest władcą Gotham. Na potwierdzenie swych słów zrzuca pobitego bohatera na ulicę. Wśród przerażonych mieszkańców szybko pojawia się ambulans, który zabiera Batmana do szpitala. Szybko okazuje się jednak, że żaden szpital nie wysyłał karetki!! Batman zostaje przewieziony do jaskini, gdzie opiekują się nim Alfred, Tim i Jean Paul. Odkrywają, że Bruce ma złamany kręgosłup i muszą zdobyć lek, który zapobiegnie opuchnięciu tkanki. Tymczasem Scarecrow i Joker zrywają współpracę. Robin z Jeanem Paulem wyruszają do komisarza Gordona prosząc go o zdobycie leku. Błyskawiczna akcja policjantów umożliwia Alfredowi szybkie rozpoczęcie leczenia. Bruce jednak jest nadal nieprzytomny i jeśli kiedykolwiek się obudzi, to tylko po to, żeby resztę życia spędzić na wózku inwalidzkim!! Dla przyjaciół Batmana rozpoczyna się najgorsze – oczekiwanie… Tymczasem pomiędzy uwolnionym Scarface’m a Panem Skarpetą dochodzi do kłótni, która kończy się strzelaniną. Brzuchomówca i jego dwaj przyjaciele padają nieprzytomni.

Rewelacyjny kadr z Bane’m trzymającym w swoich rękach pokonanego przez siebie Mrocznego Rycerza – nie ma to jak strzał z grubej rury na dobry początek komiksu. To dopiero komiks akcji, gdy Bruce jest w centrum uwagi wszystkich – Alfreda, Tima, Jean Paula, Gordona i reszty glin (ba! Nawet opryskliwy Bullock zdobył się na komentarz, który pokrzepił wszystkich), niemal każdego mieszkańca swojego miasta – dopiero teraz widać jak wiele dla tych wszystkich ludzi on znaczył i jak silne emocje wywołała wśród nich ta cała sytuacja, gdy ujrzeli swojego opiekuna leżącego w kałuży krwi i walczącego o życie. Tak, takie odcinki Knightfallu chciałem widzieć. Scenarzysta świetnie przedstawił emocje i stosunek do Batmana ludzi, którym zależy na nim. Ha! Nawet Joker był rozczarowany obrotem spraw, żal mu było Batmana, a konkretnie tego… że to nie on go wykończył.

Ocena: 5 nietoperków

Numer powstał na podstawie komiksów: BATMAN #497 (późny lipiec 1993), DETECTIVE COMICS #664 (późny lipiec 1993). Okładka pochodzi z BATMAN #497.